22-4..

Pffffff... nou, ik heb even wat te vertellen hoor!! Gisteravond al te horen gekregen dat we niet snel op ee vlucht terecht zouden komen, dus uiteraard ware we allemaal een beetje vergald. Iedereen had even uitgeslapen gister ochtend en we hadden besloten daarna maar weer ff richting de skibaan te gaan. Het was echt rot weer, maar wat moet je anders he.. Toen we eenmaal op de baan waren, besloot ik toch maar om even naar de skibaan te rijden, want van wachten word ik natuurlijk niet veel wijzer. Aangekomen op het vliegveld begon de ellende. Een half uur moeten wachten bıj de ınformatiebalie, maar daar kwam maar niemand. Uiteraard stonden daar heel veel mensen diıe zwak, ziek en misseliıjk waren en dus ook met SPOED naar huis toe moesten. Vervolgens ben ik maar naar de incheckbalies gelopen om iemand daar aan zijn nekvelletje te trekken. Dat lukte.. Die jongen vroeg zich af wat we moesten en waarom uitgerekend HIJ ONS zou moeten helpen. Nou meneer, wij zitten al 5 dagen in spanning te wachten op een bericht van jullie met de boodschap dat wij eindelijk uit dıt OH ZO SKITTERENDE land kunnen vertrekken. Hij was inmiddels al zo geirriteerd van mijn ene vraag dat hij zijn collega er maar even bij riep die wel NL kan praten. Zij legde ons vervolgens vriendelijk uit dat wij het beste met onze baggage naar het vliegveld konden komen en dan hopelijk mee kunnen vliegen met stoelen die vrij zijn. Toen ik dat hoorde, zijn we meteen met mach 8 richting het hotel gereden om onze spullen te pakken. Gelukkig zijn de hotel eigenaren van Hotel Sweet Home Boutique al zo hulpzaam en lief voor ons geweest deze week en stelden ook voor om ons terug te brengen naar het vliegveld. Na het afscheid begon fase 2. Op een vlucht terecht komen. Dat verhaal had ik een beetje onderschat, maar de aanhouder wint natuurlijk. De vlucht van 21.40 naar Brussel zat helemaal vol, maar die van 1 uur had nog 1 plek vrij. Daar kwam ik te laat achter, maar met een beetje door duwen kom je een eind! Yentl kon mee naar Brussel. Tegen die tijd was ook de check-in naar Amsterdam begonnen. Ik besloot toch maar weer in de rij te gaan staan en ja hoor.. 6 Stoelen vrij. Er stonden natuurlijk alweer allerlei mensen te schreeuwen, te trekken en te duwen. Ik keek van een afstandje toe en er was opnieuw nog maar 1 stoel vrij. We staken rustig onze hand op en ja hoor.... Mıchael ook nar huis. Nu zit ik hier nog met Tess en Joelle. Ik ga zo ff een tukkie doen in mn boardbag en dan weer mikken op de vlucht naar Eindhoven om 6 uur.. Later meer... xxx